Gelukkig krijg ik hulp van m'n Nikon camera. Die heeft een snelle en accurate autofocus. Wanneer ik die op continu zet, zijn in ieder geval de beelden van varkentjes die naar me toe komen lopen scherp. Maar dan zijn er natuurlijk ook biggen die i.p.v. netjes naar je toe te lopen, aan alle kanten langs je heen rennen. Daar is geen ander kruid tegen gewassen dan toch maar gewoon de ontspanknop in te drukken, en hopen dat het gelukt is ze er scherp op te krijgen.
De jonge zwijntjes doen drie dingen: rennen, drinken en slapen. Tijdens het slapen liggen ze op elkaar gestapeld om warm te blijven. Dat levert soms grappige plaatjes op, die het waard maken gewoon te wachten tot ze moe zijn.
Omdat de biggen zo omstuimig zijn en al tandjes hebben, vinden de moeders het zogen niet altijd even prettig. Daar komt nog bij dat de biggen behalve bij hun eigen moeder, ook bij de andere moeders in de rotte (= groep met wilde zwijnen) drinken en dat er dus soms 20 biggen proberen en tepel te bemachtigen, terwijl de moeder er maar twaalf heeft. Dan houdt de moeder het al gauw voor gezien.
Op dit moment hebben de biggen nog strepen ter camouflage. Wanneer er zonlicht door de kale takken valt, zie je ze bijna niet, omdat hun 'pyama' de schaduw van de takken op de grond nabootst. Na een maand of vier vervagen de strepen en worden ze meer egaal van kleur.
