Uitdaging: iedere dag een foto maken.

Op 1 september ging ik van start met een 85-85 project, een project waarbij ik 85 dagen lang iedere dag een foto maakte met de 85 mm lens. Wat een feest! Ik voelde me als een kind dat de wereld om zich heen voor het eerst ziet. Doodgewone dingen werden opeens bijzonder en fotogeniek.

Zo maakte ik op weg naar huis bijvoorbeeld een foto van het mooi verlichte dashboard van m'n auto. Iets wat ik zonder dit project echt nooit gedaan zou hebben! Hetzelfde geldt voor de foto's die ik maakte van ons fruitontbijt, van m'n laarzen en van de was aan de waslijn.

Natuurlijk zijn er ook dagen dat je even wat minder inspiratie hebt. “Vandaag even niet” komt in mijn woordenboek niet voor, dus wat dan? Ik maakte ik een lijstje met onderwerpen die ik altijd al eens wilde fotografen, maar waar ik nooit tijd voor maakte. Variërend van een klinkerstraat die nat is van de regen en het in beeld brengen van beweging op een roltrap tot een rode Mini (m'n oude liefde….). Zo heb ik altijd iets achter de hand voor als ik een off-day heb.

Het gekke is dat ik deze lijst maar eenmaal gebruikt heb! Blijkbaar is de wetenschap dat ik sowieso voor iedere dag een onderwerp heb, voor mij genoeg om onbevangen aan de slag te gaan. Mocht ik die dag helemaal niets tegenkomen, dan heb ik immers altijd nog m'n lijstje.

 

Maar de meeste dagen ging het eigenlijk vanzelf. Met zo'n project kijk je nog meer dan anders met 'foto-ogen' zoals mijn man dat noemt. En ik maakte natuurlijk ook gewoon foto's in opdracht die ik voor dit project gebruikte. Ook mijn cursisten waren niet veilig, want tijdens de fotocursussen en workshops werden er natuurlijk ook foto´s gemaakt! Gelukkig had niemand daar bezwaar tegen. Zo werd het eindresultaat uiteindelijk een mengeling van foto's van werk en privé. Dat geeft voor mezelf een leuk beeld van wat ik de afgelopen 3 maanden allemaal gedaan heb.

Wat voor mij een enorme stimulans was, waren de reacties op Facebook. Dat was de stok achter de deur voor als ik even te druk was, ziek was, etc. Sommige mensen vertelden me zelfs dat ze iedere dag uitkeken naar mijn foto! Dus plichtsgetrouw als ik ben, moest er iedere dag een foto op Facebook geplaatst worden.

 

Inmiddels is het project afgerond. Maar ik heb er zoveel plezier in gehad, dat ik het omgezet heb naar een 365 dagen project. Nog steeds iedere dag een foto maken, maar niet meer alleen met de 85 mm lens. De eerste dag na afloop van het project maakte ik dus een foto met m'n i-Phone ;-). Ook neem ik in dit 365-dagen project de vrijheid om de foto's niet iedere dag op Facebook te plaatsen. Zodat ik niet, als ik net voor middernacht thuiskom, nog als een razende de foto moet plaatsen. Dat geeft lucht!

Ik heb de foto's in een diashow gezet. Deze komt tzt op mijn website, maar is nu al te vinden op YouTube: http://youtu.be/4JJgGyHWNt8. Denk erom, niet knipperen met de ogen, want het is zo voorbij!

Voor wie het 365 dagen project op Facebook wil volgen: https://www.facebook.com/LiesbethvanAsselt/allactivity#!/LiesbethvanAsselt

Tips voor betere paddenstoelfoto's

Herfst betekent het fotograferen van bedauwde spinnenwebben, van herfstkleuren, mistbanken en paddenstoelen. Het lijkt zo makkelijk, maar het valt nog niet mee om die laatste creatief te fotograferen! 

De beste kans om een mooie paddenstoelfoto te maken heb je door de paddenstoel op ooghoogte (of lager) te fotograferen. Zeker wanneer de zon door de paddenstoel schijnt, geeft dit prachtige resultaten! Gebruik een rijstzak en een draadontspanner (of de zelfontspanner) om bewegingsonscherpte tegen te gaan. 

Veel macrofotografen werken standaard met diafragma's als f8 of f11 om voldoende scherptediepte te krijgen. Ik vind zelf de geringe scherptediepte van een diafragma van f2.8 mooier. Een kwestie van smaak. Maar in het donkere bos ben ik daarmee wel in het voordeel, omdat ik met zo'n groot diafragma een kortere sluitertijd en een lagere ISO kan kiezen!

Zelf fotografeer ik paddenstoelen meestal met een macrolens, maar natuurlijk kun je er ook andere lenzen (groothoek, tele) en hulpmiddelen als tussenringen en voorzetfilters voor gebruiken. Met een groothoeklens laat je de paddenstoel in zijn omgeving zien. Een omgeving die door een groothoeklens meestal redelijk scherp weergegeven wordt (veel scherptediepte).

Deze foto is vorig jaar gemaakt op het Hulshorsterzand. Een jaar daarvoor waren er werkzaamheden op de zandverstuiving, waardoor er plaggen heide onder het zand verdwenen. Een goede voedingsbodem voor deze fopzwammen. Helaas, het was eenmalig. Dit jaar staan ze er niet meer.

 

Bij gebruik van een telelens komt er minder achtergrond in beeld. Omdat bij een telelens de scherptediepte kleiner is, zal de achtergrond onscherp weergegeven worden, waardoor de paddenstoel mooi los komt van de achtergrond.

Wat neem ik behalve de camera mee als ik paddenstoelen ga fotograferen? Allereerst een vuilniszak om op te liggen. Een klein schaartje (uit een EHBO-koffer) om evt. storende grassprietjes weg te knippen en een pincet om dennennaalden van de hoed van de paddenstoel te kunnen verwijderen.

Ook een reflectiescherm ontbreekt niet. Dat licht de onderkant van de paddenstoel mooi op. Mits... er zon op de paddenstoel valt! Zo niet dan kan een zaklamp of flitser uitkomst bieden. Bevestig deze schuin boven de paddenstoel (aan een statief of overhangende tak).

Vaak reflecteert de hoed van de paddenstoel de lucht. En dat is jammer, want daardoor zijn de kleuren minder verzadigd. Denk bijvoorbeeld aan de rode hoed van een vliegenzwam. Om dit op te lossen gebruik ik vaak een polarisatiefilter. Draaiend aan dit filter verdwijnt de reflectie en worden de kleuren voller. Mits het filter in de goede hoek richting zon staat natuurlijk.....

Madagaskar, een land van uitersten

Inmiddels zijn we alweer een week terug van onze reis naar Madagaskar. Een onvergetelijke reis naar een eiland met unieke flora en fauna. Maar tegelijkertijd een niet altijd even veilig land om te reizen en een van de armste landen ter wereld. Deze tegenstelling maakt dat we nog niet echt weer in Nederland geland zijn, er is teveel wat ons nog puzzelt.....

Madagaskar ontstond miljoenen jaren geleden door het uit elkaar scheuren van de continenten die we nu kennen als India en Afrika. Zo'n 2000 jaar geleden arriveerden de eerste mensen vanuit India aan de oostkust van het eiland. Niet veel later bereikten Afrikanen de westkust van het eiland. De langdurige geiosoleerde ligging van Madagaskar heeft gezorgd voor een unieke planten- en dierenwereld. Lemuren, een groep van halfapen, komt alleen op Madagaskar voor. Ook veel van de vogels, kameleons en gekko's vind je alleen op dit eiland. En paradijs voor fotografen dus. Of toch niet?

Na aankomst in de hoofdstad Antananarivo (kortweg Tana), vertrekken we gelijk naar het regenwoud in het oosten van Madagaskar, naar Andasibe. We hebben een chauffeur/gids bij ons, want met z'n tweeën reizen in Madagaskar is ons vanwege de tot voor kort zeer onveilige situatie, en vanwege de slechte gesteldheid van de wegen, ten sterkste afgeraden. En hoewel we wat huiverig waren i.v.m. het gebrek aan vrijheid en privacy hierdoor, is deze manier van reizen ons goed bevallen. Zonder chauffeur/gids was het onmogelijk geweest om de gebieden te bezoeken die we nu bezocht hebben.

Fotografisch doel in het regenwoud zijn de lemuren en de kameleons. En die zien we dan ook veelvuldig. Maar ze fotograferen is een ander verhaal! Lemuren zijn zonaanbidders en zitten dus  hoog in de bomen, tussen takken en bladeren verscholen. Onmogelijk om daar een mooie foto van te maken dus. Gelukkig lukt dit later tijdens de reis beter in een zogenaamd "droogbos", een bos met minder groen. Maar het blijft lastig.

M.b.v. de gids vinden we ook de nodige kameleons. De inwoners van Madagaskar vinden het maar raar dat wij blanken kameleons willen fotograferen, ze zijn er bang voor. Kameleons brengen volgens hen ongeluk. Maar wij vinden ze geweldig!

Na drie dagen in het regenwoud doorgebracht te hebben, vertrekken we naar de westkust, naar Tsingi de Bemaraha. Tsingi is de Malagasy term voor de scheermes scherpe rotspunten van kalksteen die hier door erosie ontstaan zijn. We krijgen bergbeklimmersmateriaal uitgereikt, waarna we de puntige rotsen mogen beklimmen. Wat een prachtig gebied!

Madagaskar is een arm land. Er is voor de meeste mensen wel wat te eten, maar dat eten is erg eenzijdig: rijst, rijst en nog eens rijst. Met een beetje geluk hebben ze wel een dak boven hun hoofd: er worden takken en bladeren uit het bos gehaald om een hutje te bouwen.

Het land wordt met de hand bewerkt. Of, als je geld hebt, door een ploeg met een zeboe ervoor. Tractoren zijn er niet of nauwelijks. Het aantal zeboes (een soort koeien) wat iemand heeft, geeft de status van de familie aan. Arme families hebben geen zeboes, rijke families hebben er soms wel twintig. Het werkt als een soort bankrekening. Als je geld nodig hebt voor bijvoorbeeld een medische behandeling, dan verkoop een een zeboe. Rente krijg je in de vorm van kalfjes.

Na Tsingi staat o.a. de "Alley of giant baobabs" op het programma. We willen er 's avonds sterrenstrepen fotograferen. Als de sluiter net een kwartiertje open staat en we bezig zijn met het uitlichten van de bomen met flitsers en zaklampen, komt er een politie-agent op een scooter aangereden. Hij is onderweg naar huis maar stopt om ons te waarschuwen voor de vele roofovervallen die hier de laatste tijd 's avonds hebben plaatsgevonden. En met onze fotoapparatuur zijn we volgens hem een gewild doelwit! We ruimen dus maar snel onze spullen op.

Als laatste onderdeel van de reis gaan we naar het noorden van Madagaskar, naar de Red Tsingi. Een gebied wat pas in 1994 ontdekt werd door een veeboer. Gelukkig maar, want het is een werkelijk spectaculair gebied!

Madagaskar heeft de potentie een rijk land te zijn. De aanwezigheid van veel delfstoffen is aangetoond, maar er wordt weinig geëxploiteerd, o.a. vanwege slechte bereikbaarheid en een slechte infrastructuur. Slechts een klein percentage van de wegen is verhard en 2/3 deel van de wegen is alleen in de droge tijd, dus de helft van het jaar, begaanbaar. Maar ook corruptie, strijd om de regeringsmacht (de vorige president is verbannen) en natuurrampen (droogte en cyclonen) zorgen ervoor dat Madagaskar nog steeds een van de armste landen ter wereld is.

Al decennia lang is het onrustig in Madagaskar. De tachtiger en negentiger jaren stonden in het teken van rellen, plunderingen, stakingen, couppogingen en gewelddadige demonstraties uit onvrede met het regime. Hierdoor stagneerde de export, waren alle scholen gesloten en waren er nauwelijks nog andere economische activiteiten. Ook in 2009 was het erg onrustig en vond een presidentswisseling plaats. De voordurende strijd om de macht maakte Madagaskar lang onveilig voor toeristen. In 2011 en 2012 was het er redelijk rustig, maar het Ministerie van Buitenlandse Zaken zegt er momenteel het volgende over op haar website: "Demonstraties, ook met gebruik van geweld en criminaliteit (steeds meer gewapend en gewelddadig), maken de situatie in sommige steden bepaald gevaarlijk. Momenteel is sprake van onrust binnen het leger. De mogelijkheid van en/of poging tot een militaire coup kan niet worden uitgesloten. De veiligheidssituatie kan plotseling verslechteren".

Het blijft dus helaas oppassen op dit eiland wat de potentie heeft om een droomparadijs te zijn....

Tarieven wel of niet op de website?

Al sinds ik in 2004 mijn fotografiebureau opstartte, staan mijn tarieven op de website. Ik houd van open en eerlijk zaken doen, en open zijn over de tarieven hoort daar voor mij gewoon bij. Nu de spoeling voor fotografen dunner wordt, krijg ik hier steeds meer reacties op van collega's die vinden dat tarieven niet op de website horen. Wat vinden jullie?


Ik ga bij mezelf te rade: ik zocht een fotograaf die een profielfoto van me kon maken (inmiddels gevonden, shoot staat gepland!). Als ik op een website met mooie profielfoto's terecht kwam, en de man of vrouw erachter sprak me aan, dan wilde ik vervolgens weten wat de prijs van een fotoshoot bij deze fotograaf is.  


Maar dan heb ik pech. Op de meeste sites van fotografen staan geen prijzen genoemd. Die moet ik dus opvragen via "contact". Maar dan blijkt datgene wat in diverse onderzoeken al naar voren kwam, inderdaad te kloppen. Een aantal fotografen reageert niet op mijn offerte-aanvraag. Na een maand heeft bijna 30% van de fotografen nog niet gereageerd. Ongelooflijk, maar waar. Ik bedenk me dus wel drie keer voordat ik hier weer tijd in steek. En ik surf een volgende keer gelijk verder naar fotografen die hun tarieven wel op de website hebben staan. 

Waarom zijn fotografen zo geheimzinnig over hun prijzen? Navraag levert op dat het vaak om angst voor concurrentie gaat. "Als Pietje ziet wat ik vraag, gaat hij daar net onder zitten". Prijsconcurrentie dus. Ik ben van mening dat van prijsconcurrentie niemand beter wordt. Uiteindelijk zijn er alleen maar verliezers.


Terwijl als jij iets levert wat zich onderscheidt van het werk van anderen, dan is die concurrentie er helemaal niet! Dat betekent wel dat je keuzes moet maken, je kunt immers niet overal goed in zijn. Zo richt ik me vanuit mijn ervaring als manager en als organisatie-adviseur op bedrijfsfotografie en doe ik bijvoorbeeld geen journalistieke fotografie en geen bruidsreportages. Ik denk dat als je alleen doet waar je hart ligt en waar je dus goed in bent, je je kunt onderscheiden van de rest. En dan hoef je volgens niet op prijs te concurreren. 


Ik ben erg benieuwd hoe jullie hier in staan: wel of geen tarieven op de website?

bedrijfsfotografie, een kijkje in de keuken

Vaak krijg ik de vraag hoe ik te werk ga bij de fotografieopdrachten die ik doe voor bedrijven. Bij bedrijfs- en reclamefotografie dus. Een kijkje in de keuken.  


Als voorbeeld neem ik een shoot van vorige week: een coach die alvast foto's voor haar binnenkort te vernieuwen website "word je eigen merk" wil. We maken een eerste afspraak om te bespreken wat ze wil bereiken met haar website en met de foto's daarop. Tevoren bekijk ik haar website en kijk ik op de diverse social media platforms wat er door wie over haar gezegd wordt. Omdat ik van huis uit organisatieadviseur ben, wil ik natuurlijk het naadje van de kous weten en bestook ik haar met vele vragen: wat is haar doelgroep en welke uitstraling past daarbij (formeel of informeel bijvoorbeeld), wat onderscheidt haar van haar concurrenten, wat zijn haar sterke punten, welke diensten biedt ze precies aan, hoe gaat ze te werk, waar wil ze over 3 jaar staan en hoe gaat ze daar komen, etc., etc. Alles met als doel foto's te kunnen maken die haar helpen om de juiste klanten te trekken. 


Natuurlijk krijgen we niet alles in dat eerste gesprek van een uurtje rond, maar ze gaat met een kledingadvies en met de nodige stof tot nadenken naar huis. In de week daarop hebben we regelmatig contact via mail of telefoon en worden de plannen en bijbehorende beelden concreter. En gaat zij gaat shoppen om de bijbehorende spullen te kopen. 
 
En dan is de grote dag van de fotoshoot aangebroken. In haar geval vindt die bij mij in de studio plaats, maar vaak rijd ik naar de bedrijfslocatie om daar de foto's te maken. Onder het genot van een kop koffie bespreken we de laatste details en dan gaan we aan de slag! 


Het eerste beeld waar we mee aan de slag gaan is dat met de puzzelstukjes. De coach ziet het als haar rol om de klant de ontbrekende puzzelstukjes te laten vinden. Vanwege de gewenste frisse uitstraling werken we met een witte achtergrond. Veel beelden bedachten we tevoren, maar een aantal variaties ontstaat alsnog ter plekke in de interactie tussen de klant en mij. Het contact met de klant tijdens de shoot is voor mij meestal een grote inspiratiebron!

Als we daar mee klaar zijn, gaan we aan het werk met voetstappen. "Volg je eigen pad" is iets wat ik haar vaak hoorde zeggen, vandaar. Maar ja, hoe krijg je dat nou voor elkaar? Ook daar is natuurlijk tevoren over nagedacht. Gelukkig is mijn stagiaire niet te beroerd om haar voeten vol vingerverf te laten smeren om vervolgens voetafdrukken op het witte achtergrond papier (wat nu op de grond ligt) te zetten. En dan is het opeens oppassen geblazen, want met een laag vingerverf onder je voeten blijkt het heel erg glibberig te zijn!

Na nog een aantal andere foto's gemaakt te hebben, ronden we deze dag af. Er staat nog een afspraak op het vliegveld om daar foto's in de cockpit te maken. Voor de coach staat dit voor "kijk eens breder dan je normaal gesproken doet". Voor mij is het natuurlijk gewoon superleuk om deze foto's te mogen maken!


Natuurlijk kan niet iedere klant je de vrijheid en de tijd bieden die deze klant me gaf. Soms moeten shoots erg snel afgerond worden omdat er veel mensen bij betrokken zijn wiens aanwezigheid bij de fotoshoot direct ten koste gaat van de productieve uren van het bedrijf. Dan heb je drie kwartier om de bedrijfslocatie te spotten, de flitsinstallatie op te bouwen en foto's van de verschillende teams te maken. En is het dus rennen en vliegen om alles op tijd klaar te hebben, waarbij er weinig ruimte is voor creatieve invallen ter plekke. 


Het is dan zaak om alles goed voorbereid te hebben. Maar hiervoor geldt eigenlijk hetzelfde als in het bovenstaande voorbeeld: ik bekijk de website, de social media platforms, vraag brochures en jaarverslagen op en stel telefonisch de vragen die daarna nog overblijven. Als het even kan bekijk ik tevoren de locatie, zodat ik weet wat me te wachten staat. Maar dat zit er i.v.m. tijdgebrek helaas niet altijd in, zeker niet als de locatie ver uit de buurt is. Dan is het dus vertrouwen op Streetview ;-). Is er een reclamebureau bij betrokken, dan vindt natuurlijk ook nog overleg plaats met het reclamebureau. 

Veel tips over vogelfotografie!

Vogelfotografie is een tak van sport die veel geduld, doorzettingsvermogen en oefening vraagt.

 Allereerst: oefen in je eigen achtertuin! Vogels zijn gek op water, dus een vijvertje in je tuin waar vogels kunnen drinken en baden helpt enorm om vogels te trekken. Verder moet de tuin niet te netjes zijn. Vogels houden van struiken (klimop, laurier, vlier, etc.) om in te schuilen en om besjes van te plukken. En van bladhopen en houtwallen om insecten en wormen in te kunnen vinden.

 En natuurlijk doet een voederplank goede dienst om vogels te lokken. Zorg dat de voederplank vanuit het foto-standpunt tegen een rustige achtergrond staat. En denk na over waar het licht vandaan komt, zacht diffuus licht (onder het bladerdak van een boom bijvoorbeeld) is het mooist! Maak dan wel tevoren een handmatige witbalans instelling op die plek, zodat er geen groenzweem over de foto zit. Plaats wat takken in de aanvliegroute, waarop de vogels tussentijds kunnen landen om de omgeving te verkennen.

 Maak voor jezelf een schuilplaats. Dat hoeft geen schuilhut te zijn, een bamboestruik waar je je lens door kunt steken is voldoende. Bij vogels zijn gehoor en gezichtsvermogen heel goed ontwikkeld, maar de reukzin niet. Je hoeft dus niet tegen de wind in te lopen/zitten. Let er wel op dat je geen krakende, witte of felgekleurde kleding draagt.

 En dan ben je er helemaal klaar voor. Maar hoe maak je nu een goede foto? Als eerste is de sluitertijd van belang. Vogels zijn letterlijk vliegensvlug, dus een snelle sluitertijd is noodzakelijk. Minimaal 1/400 seconde. Om de achtergrond te vervagen kies je een groot diafragma. Vaak is 2.8 net te groot omdat je dan bijvoorbeeld niet beide ogen scherp krijgt. Meestal is 5.6 een goede keuze. Soms moet dan wel de ISO naar 800, afhankelijk van de omstandigheden. Test je camera tevoren tot welke ISO je nog ruisvrij kunt fotograferen.

 Overigens: ook de dierentuin is een ideale plek om te oefenen!

Ken het gedrag van de vogels die je wilt fotograferen en anticipeer daarop. Bij tuinvogels is dat makkelijk, die zie je dagelijks. Op bijvoorbeeld je vakantiebestemming ligt dat anders, daar zul je je moeten inlezen en/of mensen moeten bevragen die er al geweest zijn. Via collega fotografen wisten we bijvoorbeeld dat we kans maakten onderstaande foto te maken op het moment dat de kraanvogels gevoerd worden. En dan ben je daar dus op het juiste moment op de juiste plek. Na twee dagen bot gevangen te hebben, was het de derde dag raak. Zoals gezegd, vogelfotografie is een kwestie van geduld en doorzettingsvermogen ;-)

Vogels in vlucht zijn een stuk moeilijker te fotograferen dan vogels die op een paal of takje zitten. Allereerst is een nog kortere sluitertijd nodig, meestal minimaal 1/1000. Maar een groter probleem is de scherpstelling. Gelukkig biedt de camera daar wel wat hulp bij.

 Zet je scherpstelling op Continue Focus (Nikon, bij Canon heet dat AI servo) i.p.v. op Single (Canon: one shot). En indien mogelijk op 'dynamisch' (Nikon) of AF Point Expansion (Canon). Zet het aantal scherpstelpunten bij vluchtbeelden op 21 i.p.v. alleen op het centrale scherpstelpunt. Zo blijft de camera de vogel volgen, ook als hij even uit het geselecteerde scherptstelpunt vliegt. Meer dan die 21 scherpstelpunten kiezen heeft niet zoveel zin. De Nikon D3 heeft bijvoorbeeld 51 scherpstelpunten, maar hoe meer zones je gebruikt hoe meer er gerekend moet worden en hoe langzamer de camera wordt.

 Zet de ontspanstand op Continu Hoog. Zo blijf je, zolang je de ontspanknop ingedrukt houdt, foto's maken, tot het geheugen vol zit. Dat maakt de trefkans veel groter.

Verder: zet de lichtmeting op centrumgericht. Als de vogel te snel/beweeglijk is, zet je de camera op matrixmeting. Met dan wel 2/3 stop overbelichting om ervoor te zorgen dat de vogel geen silhouet tegen de lichte lucht wordt.

 Alle ontwikkelingen in statievenland ten spijt (schommelkoppen e.d.), ik fotografeer vluchtbeelden uit de hand. Met een statief ben je veel te weinig flexibel naar mijn idee. Dat betekent wel dat ik een objectief met VR (Nikon) of IS (Canon) moet hebben, met beeldstabilisatie dus. Zeker omdat ik gemerkt heb dat een objectief van minimaal 400 mm eigelijk een vereiste is om mooie vluchtbeelden te kunnen maken (of minder tele met een converter). En met zo'n teletoeter heb je nu eenmaal eerder bewegingsonscherpte.

 Vind je dit allemaal teveel gedoe? Onderstaande foto maakte ik van een papegaai die op bezoek was in mijn kantoor..... Dus vogels fotograferen kan zelfs vanuit de luie stoel ;-)

16 Tips voor betere vakantiefoto's!

Het lukt je niet om dat ene moment goed vast te leggen, je krijgt de sfeer niet te pakken. De foto's zijn niet scherp of flets, je kind staat steeds met de ogen dicht op de foto. Herken je dit? In dit artikel staan heel veel tips om straks met vakantiefoto's thuis te komen die er echt uitspringen!

1. De camera: weet wat de mogelijkheden van de camera zijn. Weet waar de verschillende knopjes voor dienen, wat er in de menu's ingesteld kan worden. Zorg voor een volle accu en een lege geheugenkaart en neem een reserve accu en kaartje mee! Het zal je maar gebeuren dat je dat unieke moment niet op de foto kunt zetten vanwege een lege accu..... Of dat je kostbare tijd verspilt omdat je eerst foto's van je kaartje moet wissen voordat je nieuwe kunt maken. Vaak is het mooie fotomoment dan voorbij. Zet de jpegresolutie zo hoog mogelijk. Dat kost ruimte op het kaartje, maar zo kun je de foto's straks wel groot afdrukken! En: gebruik de zonnekap als die bij de camera zit. Dat voorkomt rare vlekken in je beeld.

2. Maak meerdere opnames. Dat vergroot de kans op een geslaagde foto. Experimenteer bijvoorbeeld eens met verschillende standpunten: hoog, laag, links, rechts. Ook als je mensen op de foto zet, is het handig meerdere foto's achter elkaar te nemen om later de mooiste uit te kunnen zoeken. Anders zul je net zien dat ze de ogen dicht hebben op het moment dat jij de foto maakt....

3 Hoe vaak gebeurt het niet dat je zegt: "kijk, daar op die tak daar zit een mooie vogel". M.a.w. het onderwerp staat te klein op de foto. Probeer dat waar het om gaat groot op de foto te krijgen en laat al het andere weg.

4. Voorbereiding. Kijk alvast op Google Earth en Flickr Places wat je kunt verwachten. Loop als je ter plaatse bent eens binnen bij souvenirshops die ansichtkaarten verkopen. Zo vind je vaak de fotogenieke plekjes.

5. Neem de tijd om een foto te maken. Niet alles is in Photoshop of Picasa bij te werken.... Basis is en blijft een goede foto! Loop eerst eens rond zonder camera om de omgeving in je op te nemen.

6. Als de camera onderwerpstanden heeft, gebruik die dan ook. Zo zal de portretstand zorgen voor een onscherpe achtergrond, waardoor het gezicht van degene die je op de foto zet er beter uit springt. De landschapsstand zorgt ervoor dat de foto van voor naar achter scherp is. De sportstand 'bevriest' bewegende onderwerpen, zodat ze scherp op de foto komen. Experimenteer thuis alvast met de verschillende standen.

7. Composite. Een onderwerp in het midden van de foto zetten is heel gebruikelijk, maar levert niet zo'n spannende foto op. De foto wordt leuker als het onderwerp op 1/3 van de randen staat, zoals op de foto van de egel het oog op 1/3 staat.

8. Verhoudingen. Door in een landschap b.v. een groep wandelaars of koeien in de wei in het beeld op te nemen, wordt pas duidelijk hoe weids het landschap is, of hoe hoog de bergen zijn. Wat ook helpt om de weidsheid/diepte van een landschap te laten zien, zijn invoerende lijnen of een voorwerp op de voorgrond.

9. Probeer alle afleidende rommel buiten beeld te houden (prullebakken, fel gekleurde paaltjes, verkeersborden, etc.). Een rommelige omgeving of achtergrond leidt af van dat waar het om gaat op de foto.

10. Let er op dat je groepsgenoten niet "voor paal staan".

11. Fotograaf het onderwerp niet alleen in z'n geheel, maar maak tussendoor ook eens detailopnames van een gebouw bijvoorbeeld.

12. Gouden uurtje. Het mooiste fotolicht heb je tijdens het eerste en het laatste uur zonlicht van de dag. Bij foto's die je midden op de dag maakt, zie je harde schaduwen, uitgebleekte witte luchten, dichtgeknepen ogen, etc. Dat is meestal niet wat je wilt. Op golden-hour.com kun je zien wanneer het licht het mooist is op jouw vakantiebestemming!

13. Focus. kies ook eens een bepaald thema wat je wilt fotograferen tijdens je vakantie. Net zoals ik als Mini-rijder altijd alle Mini's op de weg zag, zie je als je een bepaald onderwerp in gedachten hebt, dat onderwerp opeens overal om je heen verschijnen. Zo'n onderwerp kan eten en drinken, honden en katten of bijvoorbeeld verkeer zijn. Het maakt niet uit wat je kiest, als je maar iets kiest!

14. Varieer met de tele- en groothoekstand van de lens. Maar maak geen portretfoto's met de groothoekstand. De geportretteerde krijgt dan een hoofd als een ei en zal daar waarschijnlijk niet erg blij mee zijn.

15. Scherpstellen. De camera zal meestal in het midden scherpstellen. Daardoor komt soms de nadruk in de foto te liggen op iets wat je niet wilt. Oplossing: stel scherp door de ontspanknop half in te drukken, houd die ontspanknop half ingedrukt terwijl je de compositie maakt zoals jij die wilt, en druk dan pas de ontspanknop helemaal in. Of positioneer je onderwerp anders. Onderstaande foto's werden ter illustratie door mijn stagiaire Marleen van der Sluijs gemaakt.

16. Evalueer de foto's eens als je thuis bent. is het geworden wat je ervan verwachte? Zo ja, wat heb je dan anders gedaan dan andere jaren? Zo nee, wat kan dan de volgende keer beter?

8 tips voor goede profielfoto's

Afgelopen week gebeurde het weer: "ik herken je van je foto op Facebook". Vaak beginnen mensen spontaan een praatje met me te maken. Reden? Ze herkennen me van m'n profielfoto op de social media! Een makkelijke en leuke aanleiding om met elkaar in gesprek te raken!

Waar moet een goede profielfoto aan voldoen?

1. Zorg dat de foto past bij het medium. Plaats op LinkedIn dus een professionele foto met een zakelijke uitstraling. Op Twitter, Facebook of Hyves past een meer informele profielfoto. Maar ook op die laatste media plaats je als ondernemer geen vakantiekiekje! Mensen doen zaken met mensen, dus bedenk wat je uit wilt stralen. Dat geldt ook voor bijvoorbeeld werkzoekenden. Werkgevers bekijken je profiel en zullen je alleen uitnodigen voor een sollicitatiegesprek als de foto hen bevalt. Je krijgt geen tweede kans om een eerste indruk te maken!

2. Het gezicht is duidelijk herkenbaar. Dus liever een close-up foto van je gezicht (of van een deel daarvan) dan een foto waar je helemaal op staat. Profielfoto's zijn erg klein en mensen willen in één oogopslag zien wie je bent.

3. Houd er bij het maken van de foto rekening mee dat de profielfoto vierkant wordt.

4. Zorg voor een rustige achtergrond, zodat het gezicht er echt uitspringt.

5. Neem verschillende kledingsetjes mee naar degene die je op de foto zal zetten. Bekijk samen in welke kleding je op de foto het best tot je recht komt.

6. Gebruik het juiste licht. In hard zonlicht lijk je ouder dan bij bewolkt weer.

7. Let vooral op de schaduwen. Onder de kin, de neus, of nog erger onder de wenkbrauwen (waardoor de ogen in de schaduw vallen). Maar ook op een slagschaduw op de muur achter je. Kijk maar eens op LinkedIn hoeveel foto's hier last van hebben.....

8. Houdt de foto actueel, laat regelmatig een nieuwe foto maken.

Ik hoop dat met deze tips de wereld van de social media er een stukje mooier uit gaat zien ;-)

Kruiend ijs

Afgelopen week hadden we prachtige taferelen langs de IJsselmeerkust: kruiend ijs! Dus de agenda leeg gemaakt en op naar het ijs!

Wat gaat er mee? Een camera met een groothoek- (10-20) en een 24-70 lens (die ik overigens niet gebruikt heb). Twee flitsers met een triggersetje: een zender op de camera en ontvangers onder de flitsers om de flitsers los van de camera af te kunnen laten gaan. Statief en extra geheugenkaartjes en batterijen natuurlijk.

Maar het meeste wat mee gaat is kleding. Als je koud bent kun je creativitieit in fotografie wel vergeten, dus veel laagjes kleding is het devies. Thermo-ondergoed, t-shirt, ski-pully, fleecetrui, skisokken, skibroek, muts, sjaal en een wind- en waterdichte jas. Handschoenen waarvan je de vingers (ook de duim!) vrij kunt maken. (Berg)schoenen met een goed profiel, want het ijs is glibberig.

En dan ben je er helemaal klaar voor. Maar hoe maak je nu een aansprekende foto van al dat moois? Natuurlijk gelden dezelfde compositieregels als voor landschapsfotografie: invoerende lijnen, regel van derden, perspectief, etc.

Maar er is meer: onderbelichte sneeuw wordt vaak blauw. Dat zie je het best bij zonsopkomst en zonsondergang, als het buiten schemerig is dus. De foto's worden dan echt knalblauw. Overbelichten (+ 1,5) verhelpt dit voor een deel. Houd hierbij het histogram in de gaten, want echt overbelichte delen van de foto verliezen detail. En dat wil je natuurlijk voorkomen. De witbalans op schaduw of bewolkt zetten neemt de blauwe kleur ook voor een deel weg. Maar daarmee vaak ook de sfeer! Het is een kwestie van smaak hoeveel van het blauw je in de foto laat.



De meeste camera's werken prima in koude omstandigheden. Maar batterijen zijn meestal sneller leeg als het vriest. Stop reservebatterijen daarom in de broekzak, dan blijven ze warm. Maar ook hier bevestigen uitzonderingen de regel: tot mijn grote verbazing werkte mijn camera deze week de hele middag op één batterij en hielden zelfs de batterijen van de flitser, die de hele tijd op het ijs lag, het goed vol.

Hieronder een aantal foto's die ik maakte van het kruiend ijs langs de IJsselmeerkust afgelopen week.

Flitsen bij natuurfotografie

Natuurfotografen behoren over het algemeen tot de meest conservatieve groep fotografen. Dus als ik met m'n reportageflitsers en bijbehorende statiefjes het veld in ga, word ik nogal eens meewarig aangekeken. Toch kan flitsen in de natuur veel toegevoegde waarde hebben! Hoe ga je daarbij te werk?

Ondanks het feit dat Nikon een prima CLS-flitssysteem heeft, werk ik daar meestal niet mee. CLS werkt met een infrarood signaal (waarom eigenlijk??), wat betekent dat camera en flitser elkaar moeten zien om 'met elkaar te kunnen praten'. Maar meestal staat de flitser ergens achter of gewoon te ver weg om het signaal van de camera op te kunnen vangen.

Dus schafte ik radiografische triggers aan. Pocketwizard is me nog te duur, ik werk met een paar Yongnuo setjes. Voor degenen die TTL werken heeft dat één nadeel: TTL werkt niet bij deze goedkope radiografische triggers. Als ik ga flitsen in de natuur, werk ik met zowel de camera als de flitsers op manueel. En dan is het vervolgens een kwestie van op je LCD-scherm kijken welke instelling het mooiste resultaat geeft.

Een paar voorbeelden:

Voor onderstaande foto heb ik één flitser gebruikt die ik achter het stammetje van de jonge beuk gelegd heb. De foto is gemaakt tijdens "het blauwe uurtje" (half uur voor en na zonsondergang), er is niet gewerkt met kleurfilters of iets dergelijks. De sluiter stond 2 seconden open bij een diafragma van 5.6 en ISO 100. Flitssterkte op 1/8 van het volle vermogen van de flitser om de blaadjes goed uit te lichten, zonder dat ze overbelicht raken.

Als voorbereiding op een workshop die ik voor de Nikon Club gaf op de Loonse en Drunense Duinen, ging ik bij zonsondergang naar het Hulshorsterzand. Voor deze foto gebruikte ik vanwege de grote afstand van de camera tot de boom vier flitsers op volle sterkte. En een groot diafrgama (4.5) om zoveel mogelijk flitslicht binnen te laten in de camera. Sluitertijd 1/50 om ervoor te zorgen dat het omgevingslicht niet teveel nadruk kreeg.

Ik vind het echt geweldig wat je met flitsers in de natuur kunt doen. Momenteel ben ik bezig met 'day to night' fotografie. Wat wil zeggen dat je overdag foto's maakt die zo donker zijn dat het lijkt alsof het avond/nacht is. Waarbij je onderwerp ingeflitst wordt en dus echt van het scherm af spat. Onnatuurlijk? Kitsch? Ja, maar wel leuk!